شمال نیوز / كوروش غفاري چراتي : بی تردید نقش و تاثير گذاری استاندار بعنوان عالی ترین مفام اجرایی استان و نماینده دولت در فرآیند برنامه ریزی و اجرای مصوباتی که به توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در محدوده یک استان منجر می شود، بر کسی پوشیده نیست. استاندار بعبارتی رییس کابینه در محدوده استانی است که سکان مدیریت آن را برعهده دارد. برآورد درست قابلت ها، ظرفیت ها و توانمندیهای انسانی و طبیعی در گستره استان، تلاش برای برنامه ریزی منطقی، سنجیده و قابل حصول برای نیل به اهداف توسعه از طریق بکارگیری همه ظرفیت های موجود، نظارت عالیه بر عملکرد دستگاههای اجرایی تحت مدیریت خویش و اهتمام به شایسته سالاری در فرآیند عزل و نصب مدیران اجرایی شاید از مهمترین وظایف استانداران است. نگاهی به کارنامه 20 استاندار گذشته که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در مازندران فعالیت داشته اند، نتايج متفاوتی را بدست می دهد که شاید تحلیل محتوایی و پرداختن به جزییات آن با عنایت به سلیقه ها و گرایش های سیاسی آنان در این مجال کوتاه نگنجد و قطعاً در فرازی دیگر به آن خواهیم پرداخت. اما آنچه که در این مجال کوتاه و با عنایت به فرارسيدن واپسین سال دولت تدبيرو اميد و لاجرم مدیریت « ربيع فلاح جلودار» بعنوان استاندار مازندران قابل پردازش و تأمل است، تحليلی مختصراز چشم انداز کارنامه عملیاتی او در رأس هرم مدیریتی استان است.

*سه سالگي جناب استاندار!

از روزی که دکتر ربيع فلاح جلودار بعنوان بيست و يكمين استاندار مازندران معرفی شد و بعنوان نماینده عالي دولت تدبير و اميد عملاً در رأس مدیریت ارشد استان قرار گرفت، بیش از 3 سال می گذرد،كه البته اين مدت مديريت در استاني كه ميانگين حضور استانداران در آن يك ونيم سال است خود جالب توجه است!
حضور دکتر فلاح که تقريبا فاقد عناوين سياسي مهم و مناصب متنوع و چشمگير مدیریتی در سطوح كشوري-به غير از مسئوليت در سازمان جنگلها و مراتع- است، حقیقتاً از ابتدا مایه شگفتي رجال و شهروندان استان را در پی داشته است و شاید به جرأت بتوان گفت که ایشان از معدود استاندارانی هستند که بدون توافق جمعی قابل توجه سياسيون استان و فقط در پرتو حمایت های زیگزاگی یک رسانه مكتوب در راس هرم مديريت استان زادگاه خود حضور یافت. بگونه ای که عده ای از تصميم سازان را برآن داشت تا در آغازين روزهاي مطرح شدن نام وي، ناخرسندي خود را از اين انتصاب آشكارا اعلام نمايند.
آنچه مسلم است؛ مهندس ربيع فلاح جلودار در میان 20 استانداری که در طول سالهای پس از انقلاب اسلامی درساختمان استانداری مازندران حضور یافتند، چهره ای شاخص و مدیری مشهور به حساب نمی آید تا آنجا كه پس از رسانه اي شدن نام ايشان بسياري از شهروندان و فعالان سياسي از سابقه فعاليت ايشان اظهار بي اطلاعي مي كردند.

* تسامح و تساهل ،سياست مديريتي فلاح جلودار!

درهمين راستا شايد به ظن بسياري از كارشناسان عدم حضور ربیع فلاح جلودار در احزاب و تشكل هاي سياسي يكي ديگر از جنبه هاي مديريتي ايشان است كه اگر در فضايي غير سياسي و صرفا از منظر مديريتي تحليل شود مي تواند نشان دهنده ميزان سطح نفوذ ضعيف ايشان در ساختارهاي پيچده قدرت و كانونهاي تصميم سازي باشد.
آنچه در این مقوله قابل درک است، این است که حضور ایشان به عنوان استانداري غيرسياسي در مازندران که پیوسته از تنش های مدیریتی در سطوح مختلف رنج برده، منشأ آرامش نسبي بوده است که آثار روانی و اجتماعی آن بر جامعه مازندران كم وبيش پیداست. این ویژگیها اساساً شاید از آنجا ناشی می شود که به اعتقاد بسياري از كارشناسان ،ربیع فلاح نوعاً مدیری غيرسياسي، محافظه كار واهل تسامح و تساهل است. چالش بسیار مهمی که نشان دهنده ناتواني وي از لابي هاي سياسي تاثيرگذار و پرهیز بیش از پیش ایشان از اقدامات برخوردی و قاطعانه و عنایت زایدالوصف ایشان به تعامل نرم افزارانه و مسامحه با مجموعه مدیران تحت امر خويش ودريك كلام علاقه مندي وي به حفظ وضع موجود است.
به هرتقدير ، شاید این انگاره بعنوان راهبرد مديريتي ربیع فلاح توانسته باشد شرایط اعمال مدیریت او را در 3سال گذشته تسهیل نمايد، اما از منظر نقدی منصفانه باید گفت؛ این سیاست مدیریتی در افواء عمومی هرگز نتوانسته است نظر شهروندان را به خود جلب کند و افزون بر این حاشیه امنی را برای مدیرانی فراهم آورد که کارنامه مؤثری از خود ارائه نکردند و بسیاری نیز باقیمانده از دولت قبل بوده اند.
به جرات باید گفت؛ شهروندان استان که همواره از روزمرگی و بی برنامگی مدیران دستگاههای اجرایی استان گلایه مندند از انفعال استاندار مازندران بسيارناخرسندندو انتظار اقدامات عملگرایانه تری از نماينده دولت تدبيرواميد در فرآيند ايجاد تحولات بنيادين در استان از جمله ارزیابی مستمرکارنامه مدیران استان و حذف مدیران ناکارآمد، تسهیل شرایط برای حضور مدیران توانمند تر در مصدر امور و اهتمام ويژه به تحول اقتصادي داشتندکه متأسفانه تاکنون شاهد چنین اقدامی نبودند.

*تداوم ركود اقتصادي ،چالش بزرگ!

مسئله ديگري که در نگاهی اجمالی به کارنامه 3 ساله ربیع فلاح جلودار در مقام استاندار مازندران قابل تأمل مي باشد آن است كه هنوز سایه رکود اقتصادی فزاینده بر گستره مازندران كنار نرفته و ضرب آهنگ اميدوار كننده اي از توسعه در این استان مستعد احساس نمی شود و اين در شرايطي است كه به اعتقاد همه كارشناسان ومتخصصان استان مازندران یکی از معدود استان هایی است که بدلیل برخورداری از ظرفیت های بالقوه طبیعی و انسانی در زمره مستعدترین مناطق کشور در جهت نیل به اهداف توسعه قرار دارد. نگاهی گذرا به سیمای اقتصادی مازندران بوضوح نشان می دهد که این استان علی رغم دارا بودن کمپلکسی از مولفه های موثر در فرایند توسعه نظیر آب فراوان، خاک حاصلخیز، نیروی انسانی مجرب و ارزان، دسترسی به شریان های ارتباطی ملی، منطقه ای و جهانی و پیشتاز بودن در تولید بسیاری از محصولات و تولیدات زراعی و دامی و علی رغم دارا بودن با شکوهترین چشم انداز های طبیعی و گردشگری هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را در اقتصاد کشور بازشناسد و کماکان با حرکت در مسیر توسعه نیافتگی روزگاری را سپری می کند که در آن شتاب فقر بر آهنگ توسعه غلبه دارد.
بي ترديد بايد گفت؛ امروزه تراژدی اقتصادی در مازندران به گونه ای است که هنوز وزن مشکلات و معضلات که محصول ناکارآمدی سیاست های مدیریتی از گذشته تاکنون است برسنگيني تولیدات فزونی دارد و هیچ شاغلی از کشاورز و دامدار و صیاد گرفته تا هتل دار و بازاری و کارمند از روزگار اقتصادی خود رضایت ندارد، شرايطي كه با وجود ربیع فلاح جلودار انتظار مي رفت از دامنه رو به گسترش آن كاسته شده و اسباب رونق كسب و كار در استان مهيا شود.
به اعتقاد کارشناسان امروزه بسياري از کشورهاي جهان نظیر هلند، دانمارک، بلژیک، لوکزامبورگ و بسیاری از ممالک توسعه یافته دیگر که امروزه تولیدات زراعی، دامی و صنعتی خود را به اقصی نقاط جهان از جمله کشورمان صادر می کنند، دقیقا از ظرفیت های طبیعی و اقتصادی مشابه با مازندران برخوردارند و این در شرایطی است که همین کشورها جمعیتی چند برابر جمعیت مازندران را با بالاترین امکانات رفاهی و درآمد سرانه در خود جای داده اند. اما مازندران با همه جذابیت های اقلیمی و اقتصادی از تدارک زندگی و معیشت حداقل 3 میلیون ساکن پرتلاش خود ناتوان است!

*فقدان سند راهبردي وچند سوال مهم!

براستی ریشه این همه نابسامانی در سرزمینی با مشخصات مازندران کدام است؟ آیا جز این است که هنوز هيچ سند راهبردي و برنامه ای مدونی برای توسعه استان وجود ندارد؟
آیا جز این است که صنعت در مازندران قربانی کشاورزی و کشاورزی هم بدلیل اعمال برخی سیاست های لجام گسیخته اقتصادی در سطح کلان می رود تا قربانی گردشگری شود كه تراژدي فروش و تغيير كاربري گسترده اراضي مرغوب زراعي دليل مبرهن اين وضعيت نا بسامان است؟واقعیت این است که این مطالب پرسش و مطالبه بسیاری از ساکنان نجیب خطه زرخیز، شهید پرور و ولایتمدار مازندران از مديري است كه خود فرزند همين آب و خاك است .
پرسش صريح از ربیع فلاح جلودار اين است كه مردم می خواهند بدانند جهت گیری اقتصادی استان به کدام سو می رود؟ اگر رویکرد توسعه اقتصادی استان بر محور کشاورزی استوار است پس چرا کشاورز و کشاورزی در مازندران روند واپسگرایی را طی می کند و بقول معروف كشاورزان مي كارند و دلالان درو مي كنند؟ اگر استراتژی توسعه استان بر محور گردشگری تمرکز یافته است پس چرا روند بهره وری از ظرفیت های گردشگری استان همانند انسانهای نخستین است؟!
و خلاصه اگر توسعه صنعتی در دستور کار برنامه ریزان اقتصادی استان است، پس چرا ساکنان استان رویداد مبارکی را در عرصه شاهد نیستند و مضافا اینکه همین واحدهای کم شمارتولیدی و صنعتی استان نیز در ورطه ورشکستگی دست و پا می زنند؟
براستی چه برنامه ای برای توسعه استان تدوین شده است؟چرا استان مازندران بعنوان مهمترین استان ساحل ایرانی دریای خزر و نزدیکترین استان به بازار پررونق کشورهای C.l.S (کشورهای آسیای میانه)هنوز نتوانسته آنگونه كه بايد از این ظرفیت بالقوه بهره مند شود؟
چرا محصولات تولیدی استان بویژه فرآورده های بخش کشاورزی نظیر گل و گیاه، مرکبات و برنج که از لحاظ کیفیت در نوع خود بی نظیرند نتوانسته در بازارهای این کشورها جایگاهی بیابد؟واقعا چرا استان مازندران نمی تواند ازاين همه ظرفيت و موقعیت ممتاز خود در زمینه هاي مختلف اقتصادي به درستی منتفع شود؟
خوشبختانه پس از سال ها پيگيري، سر انجام در جريان سفر اول دولت گذشته به مازندران بر نادرست بودن استراتژی ممنوعیت استقرار صنایع در استان تاکید و بدین صورت قانون غیر منطقی تعادل صنعت و محیط زیست ملغی اعلام گردید ،با این وجود سوال اساسی این است که چه تدابیر حمایتی برای جبران عقب ماندگی 30 ساله مازندران در زمینه فعالیت های صنعتی در دستور کار قرار گرفته است؟آيا با تخصيص قطره چكاني اعتبار عمراني و جايگاه اسفناك در اين زمينه مي توان آينده اي اميدوار كننده اي را براي مازندران متصور بود؟
بي گمان آنچه ربیع فلاح جلودار بعنوان نماينده عالي دولت در استان بايد همواره در مطمع نظر داشته باشد آن است که استان مازندران به هیچ رو شایسته و سزاوار روزگار اقتصادی این چنین تراژیک نیست و همگان بدرستی می دانند که مازندران در قیاس با استان های لم یزرع و برهوتی چون کرمان و یزد و سمنان توسعه نیافته تر و عقب مانده تر است و این همه را باید در سوء مدیریت های اعمال شده از گذشته تاکنون دانست.چالش مهمي كه به اعتقاد بسياري از كارشناسان در پرتو روحيه تسامح و تساهل و محافظه كاري بيش از حد جناب استاندار در برخورد با چالش هاي موجود به ويژه تداوم حضور مديران كم كار و همچنین توسل ایشان و معاونینش به استراتژی حرف درمانی به جای عمل گرایی هوشمندانه همچنان خودنمايي مي كند.
واقعیت این است که انتظار قاطبه مردم استان از دلسوزان و برنامه ريزان ،استفاده از همه ظرفيتهاي موجود و در پرتو سیاست های علمی و کارشناسی برای ترسیم خط پایان گسترش فقر و نابسامانی در این سرزمین رویایی است تا ساکنان این خط زرخیز از بن بست توسعه نیافتگی رهایی یابند، كه اين حق مازندران است.
خلاصه کلام اینکه؛ مازني هاي سختكوش و صبور و ولايتمدار از مواهب ربيع دولت تدبير و اميد تا كنون چشم انداز امیدوارکننده ای مشاهده نكردند و همچنان در خزان تحميلي كه محصول اعمال سليقه هاي ناصواب و ناكارآمد تصميم سازان سیاسی است روزگار مي گذرانند.آيا به تغيير اين روش كسالت آور اميدي هست؟!